Je bent zo moe.
Je ogen vallen dicht.
Het is einde van het jaar.
Je zit in een gedwongen stilte.
Waarom toch?
Is het wel stil?
Je ziet delen van je leven langskomen.
Je kijkt er met andere ogen naar.
Je bent zo veranderd.
Je hebt zo veel gemakkelijker contact met het universum.
Je kan zoveel meer.
En toch….. ?
Wil je niet zitten, maar verder.
Gedwongen stilzitten is verder gaan.
Je bent jezelf aan het bekijken.
Je schouwt jezelf.
Van binnen en van buiten.
Er komt van alles langs.
Dit gebeurt ook in de nacht.
Het is een versnelde zuivering.
Je bent niet voor niets ook fysiek niet zo in vorm.
Alles is verbonden.
Nu komen delen van jezelf naar boven in je bewustzijn.
Je gaat daar vanuit die hoge energie naar kijken.
Je gaat ermee aan het werk.
Het vormt zich als een stuk klei.
Je zit voor je uit te staren en je handen vormen die
klomp klei.
Dan zal je voelen dat de scherpe kanten er vanaf gaan.
Alles is verbonden aan die hoge energie van liefde.
Het verzacht.
Het is niet weg, maar de pijn is veranderd.
Je kijkt er naar met de ogen van de nieuwe mens.
Je zit in je gedwongen stilte en je bent hard aan
het werk.
Je zuivert al je cellen, zodat je nog meer licht kan opnemen.
Doordat je veel meer licht kunt absorberen,
kan je nog meer licht gaan verspreiden.
Je bent een schakel in het grote geheel.
Je hoeft niet bewust aan je licht te denken om het te verspreiden.
Jij bent licht en je verspreidt licht.
Door je gedwongen stilte kom je verder.
De nachten zijn te kort om al dat werk te verzetten.
De dagen nemen nu een deel van die taak over.
Gedwongen stilte is onderdeel van het proces.
Juist in die hectische tijd van het einde van het jaar.
Tegenstellingen geven duidelijkheid.
In het duister zie je de sterren.
Alles is verbonden.
Je bent aan het opruimen, zodat je nog meer kunt ontvangen.
Je bent uniek.
Je bent nog op weg.
Het gaat nog veel mooier worden.
Je zal het zien.
Je zal het voelen.
Geniet van je gedwongen rust.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
