Het is misschien een vreemde titel,
maar het dekt wel de lading.
De processen zijn allemaal aan elkaar
verbonden.
Geen rad en die universele klok kan
draaien zonder door de ander in beweging
te worden gezet.
Wij hebben gezien dat wij als mensen
op een bepaald niveau worden gebracht door
onze persoonlijke transformatie.
Wij worden steeds sterker.
Wij worden ons meer bewust van onze
eigen mogelijkheden.
Dat is nodig,
omdat wij dan mondiger
worden en dat heeft alles met het aardse proces
te maken.
Onze persoonlijke vrijheid heeft levens lang
onder een behoorlijke druk gestaan.
Ons leven en werken stond onder druk van
de ander.
Nu zijn wij zover in ons proces dat wij
met verwondering en bewondering naar onszelf
kijken.
De schellen zijn van onze ogen gevallen en
alles komt in en aan het licht.
Ook al onze kwaliteiten en mogelijkheden.
Daardoor gaat die nieuwe mens op pad
en laat het oude los.
Die nieuwe mens heeft zicht op de nieuwe
maatschappij.
Doordat in hem/ haarzelf alles op zijn plek
begint te vallen, ontstaan er nieuwe processen.
Wij hebben niet alleen de waarde van onszelf
ontdekt.
Wij hebben daarmee Moeder Aarde weer leren
zien voor wie/ wat zij in oorsprong was.
Moeder Aarde voedde ons.
Wij voedde Moeder Aarde.
Het was een onuitputtelijke rondgang van
voeden en gevoed worden.
Die balans wordt weer gevoeld.
De overconsumptie is in een ander daglicht
komen te staan.
De wegwerpmaatschappij is tot stilstand
gekomen.
Alles wordt weer op waarde geschat.
Minderen in plaats van meerderen.
Wij voelen ons niet voor niets zo heerlijk
wanneer wij minder hebben.
Dat heeft hier alles mee te maken.
Wij zien dat die processen al lang geleden
zijn ingezet.
Je kan het leven van alle mensen op aarde
niet even met een druk op een knop veranderen.
Daar is tijd en aandacht voor nodig.
Daarom zien wij dat wij al jaren in die
verandering zitten.
Die verandering ondergaan wij allemaal.
In welke rij je ook voortgaat in het proces.
Iedereen ondergaat deze verandering.
Niet iedereen benoemt het op dezelfde wijze.
Alles dat een ziel heeft,
ondergaat die proces.
Dus ook de natuur en de dieren.
Niemand die buiten dit proces valt.
Het universum heeft de leiding.
En onder die paraplu lopen wij allemaal.
Het is zo bijzonder dat het lijkt alsof het
duister ook een stimulans is voor het licht.
Door tekorten leren wij de waarde meer
waarderen en gaan wij als vanzelf verminderen.
Het grijpt allemaal in elkaar.
Het is bijzonder om de mensheid
zo te zien veranderen.
En dat in een betrekkelijk korte tijd.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
