Het nieuwe jaar nog maar net begonnen.
Het nieuwe jaar laat zich meteen duidelijk
zien.
Het begin van de maagdelijke ochtend van
de eerste januari is al aan het vervagen.
Het jaar laat zich zien, zoals het zal zijn.
Het tij is aan het keren.
Toch voelt dat nog niet voor iedereen
als gemakkelijk.
Dat kan ook niet.
Wij gaan met elkaar naar het licht.
Naar al die veranderingen die zich dit
komende jaar zullen ontvouwen.
De ene is meer op de hoogte dan de ander.
De ene volgt alle stappen op de voet,
de ander laat zich leiden.
Doordat wij een behoorlijke, heftige periode
achter ons hebben liggen,
zijn wij vermoeid.
Dan zie je alles in een ander perspectief.
Misschien mag ik het je zo voorstellen…
Wij lopen in een hele lange rij naar het licht.
Het is een lange, heel lange tocht.
De mensen die weten waar wij heen gaan,
lopen voorop.
Verder is de groep gemengd.
De sterken hebben zich verdeeld over de
gehele groep.
Er zijn mensen die begrijpen waar de tocht
heen gaat.
Maar er zijn ook veel mensen die daar nog
weinig tot geen idee van hebben.
Die voelen dat zij toch mee willen lopen,
maar waar gaat het hun brengen?
Naar mate de groep verder komt,
beginnen de emoties te veranderen.
De mensen die nog weinig zicht hebben,
raken vermoeider.
Zij vragen ondersteuning.
Beginnen vragen te stellen waarop nog
geen duidelijke antwoorden gegeven kunnen
worden.
De angst begint te versterken.
De sterken moeten zich nog sterker opstellen.
Het is voor de sterken niet gemakkelijk.
Zij willen ook eindelijk antwoorden op hun
vragen bevestigd zien.
De sterken hebben maar één keuze en dat
is sterk in je schoenen blijven staan.
Naarmate de weg langer is en de vermoeidheid
zijn tol is gaan eisen, wordt het er niet
gemakkelijker op.
Dat is het beeld waar wij nu middenin zitten.
Heel lang is ons geduld op de proef gesteld.
Toch hebben wij heel veel al gezien.
Veel is al aan het licht gebracht.
Voor het opkomen van de zon is de nacht
het duisterst.
Wij wisten dat het geen gemakkelijke weg
zou zijn.
Het is ons zo vaak door het universum verteld.
Maar je moet het zien om je er een voorstelling
van te kunnen krijgen.
Iedere dag zien wij veranderingen.
De mensen zijn nog nooit zo sterk geweest.
Dat wekt bewondering.
Niet alleen bij jezelf, dat je daartoe in staat
was, maar juist bij de mensen die het nog
niet zo helder zien.
Wij gaan door.
Grote stappen gaan gezet worden.
De eerste dagen van het jaar,
laten zien dat het een heftig jaar gaat worden.
Juist daardoor zullen er vele mooie plannen
zich gaan ontvouwen.
Deel die met elkaar.
Dat is de broodnodige vitamine.
Dat houdt en maakt elkaar sterk.
Je kan veel meer dan je denkt.
Je bent een uniek en bijzonder wezen.
Het wordt steeds duidelijker waarom
JIJ hier en NU aanwezig bent.
Dit zou je nooit hebben willen missen.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
