Het universum geeft ons telkens tekens van verbinding.
Voel je af en toe die rillingen op je lichaam?
Ineens een gevoel van kippenvel op je armen.
De veertjes om je heen.
De vele vlinders die net langs vliegen wanneer je aan iets
of iemand denkt.
Ineens een blauw lichtje zien….
Die transformatie periode brengt ons dichter bij elkaar.
Het universum is niet meer los te zien van ons leven op aarde.
Wanneer ze naar ons op die aarde kijken,
verschijnt er stevast een glimlach.
Zij kijken naar ons, zoals wij naar een grote berg met mieren
in het bos staan te kijken.
Ze glimlachen om die bedrijvigheid daar.
Ze kennen die mens.
Vaak beter dan wij onszelf kennen.
Voor hun zijn hun eigen opdrachten heel duidelijk.
Ze weten strikt wat zij wel en niet mogen doen
in de hulp aan de mens.
Voor hen zijn de grenzen daarvan heel duidelijk.
Wij zijn hier op de aarde, de planeet van de vrije wil.
Zij mogen ons helpen, maar niet het werk doen.
Het is aan ons om het contact met hen te leggen.
Zij mogen je wel laten voelen dat ze er voor je zijn.
Die vergelijking met die hoop mieren gaat nog verder.
Vanuit het universum wordt met verbazing gekeken,
hoe druk de mens bezig is in dit proces.
De stilte die zo belangrijk is,
mag een veel grotere plek gaan innemen.
Wij weten dat het universum zich met ons verbindt.
Die verbinding is zuiver te voelen in de stilte.
Met een open en stil hart is die verbinding te voelen.
Dan komen er inzichten binnen.
Door in verwondering je te verbinden met de natuur,
wordt je energie meteen lichter.
Dan voel je dat je met Moeder Aarde en het universum verbonden bent.
Daar voel je die verbinding heel sterk.
Net als bij de Volle Maan en die prachtige sterrenhemel.
Je voelt dan dat wij maar een klein onderdeel van het grote proces zijn.
Zij glimlachen voortdurend.
Zij horen de mens zuchten.
Zij willen zo graag dat je weet,
dat je het juist kalmer aan mag doen.
Dat die stilte en rust veel belangrijker voor je zijn,
dan het voortdurende “vechten” tegen al die veranderingen.
Je mag je mee laten voeren in de energie die het universum je biedt.
Je mag in het gras gaan liggen.
Kijkend naar de wolken, voel je ook daar de verbinding.
Jij woont op de aarde, maar je bent een kind van het
universum.
Je voelt die verbinding met de dag sterker worden.
Dat is ook de bedoeling.
Er is niet voor niets constant die glimlach in het universum
bij het zien van die drukke mens, die zo intens zijn best doet.
Je mag een “tikkie” langzamer.
Je mag veel meer genieten.
Dan zie je hoe prachtig dit proces is.
Dan gaat die hoge toon van je piano trillen.
Het universum trilt dan hoog met je mee.
Je mag veel meer genieten.
Je mag je veel meer verwonderen.
Want dit is een proces van verbinding.
Een proces van wonderen die met elkaar verbonden zijn.
Het wordt nog veel mooier.
Het licht is er.
Het licht is er ook voor jou.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
