In een periode van
rust gebeurt er van alles.
Beelden komen en
gaan.
Hoe was het allemaal
ook weer?
Wat is er allemaal
niet veranderd.
Hoe is het NU?
Hoe gaan wij verder?
Waar is het einde
van dit transformatie proces?
Dit alles gebeurt in
een periode van stilte.
Je kijkt terug, je
kijkt vooruit en je beziet het nu.
Hoe zit mijn leven
in elkaar?
Hoe zit onze
maatschappij in elkaar?
Kunnen wij op deze
voet verder?
Je zal er
waarschijnlijk snel je antwoorden op kunnen geven.
Nee, wij kunnen zo
niet verder.
Wij zullen terug
moeten keren naar wie wij werkelijk zijn.
Die terugkeer wordt
ondersteund in dit unieke proces.
Onze maatschappij is
niet meer leefbaar.
Wij hebben onszelf
verstikt in de regelgeving.
Wij hebben een
maatschappij van mensen die in dwangbuizen van regelgeving zitten
opgesloten.
Het is nu de tijd
aan de mens om zelf aan de slag te gaan.
Zijn eigen leefbare
omgeving vorm te geven.
Daarin juist de
vrouw een belangrijke plek in te geven,
zodat zorg en liefde
voor elkaar weer centraal komt te staan.
Het mannelijke
aspect heeft eeuwen de boventoon gevoerd.
Desmond Tutu zei het
onomwonden….
De mannen hebben er
een zooitje van gemaakt.
Nu is het aan de
vrouwelijke vrouw om de maatschappij opnieuw vorm te geven.
Niet de vrouw die de
man imiteert, maar juist de vrouw die vanuit zorg en liefde een
samenleving vorm kan geven waar die zorg en liefde voor elkaar
centraal komt te staan.
Dan kan het leven in
wisselwerking met elkaar en met Moeder Aarde weer zijn wezenlijke
plek krijgen. Dan zullen wij Moeder Aarde ook weer haar bijzondere
eigen plek terug kunnen geven.
Door terug te gaan
naar de wezenlijke kennis van onze voorouders, de inheemsen, kunnen
wij ons eigen pad terugvinden.
Dan zullen buren
elkaar weer gaan kennen.
Dan hoeven mensen
niet ziek en ellendig in eenzaamheid in hun eigen huis te overlijden.
Dan gaat de ene hand
weer de andere wassen.
De ouderen geven
liefde, zorg, inzicht en levenslessen aan de jongeren.
De sterkere jongeren
ondersteunen in liefde en ontzag de “wijze” ouderen.
De jongeren krijgen
dan de aandacht om hun eigen plannen en ervaringen met de ouderen te
delen.
In respect, liefde
en zorg zal er een samenleving ontstaan waarin wij allemaal onze plek
kunnen vinden. Alles komt daarmee in een heel ander licht te staan.
Aan het licht zal
het niet liggen.
De komende maanden
komt er nog heel veel meer licht naar ons toe.
Namasté
Martha Krul
