Waarom
voelen wij zo’n verbinding met die maan?
Heb
je je dat wel eens afgevraagd?
Ben
je wel eens in een visualisatie gaan zitten, kijkend naar die maan?
Welke
gevoelens komen er dan naar boven?
Je
voelt je klein en nietig bij die grote maan.
Je
voelt je verbonden, alsof er echt mensen op die maan wonen.
Merk
je dat je zelfs met die maan wil praten?
Dat
die maan een wezenlijk onderdeel in je leven is.
De
maan die langzamerhand zijn plek weer begint in te nemen.
Voel
eens dat je aan het kampvuur bij de indianen zit.
Dan
komen er allerlei gevoelens en emoties naar boven.
Wij
hebben ook allemaal een heksenleven achter ons.
Kruiden
plukken bij volle maan.
Werken
met onze kruiden en kristallen…..
Veel
oude gevoelens naar boven bij die volle maan.
Wij
hadden vroeger geen kalender.
Dat
was de maan.
Ieder
kwart was een week.
4
manen was eigenlijk de “maand” en maandstonden.
Later
kwam de kerk met de kalender.
Wij
voelen de verbinding met de maan en de zon.
Die
dag en nacht voor ons aangeven.
Die
de tijden van de lange en korte dagen aangeven.
De
feesten van het licht.
Alles
begint “letterlijk” terug te keren naar zoals het bedoeld was.
Dat
is wat ons verbindt met die maan.
Wij
voelen onze oude emoties naar boven komen.
Ons
DNA is immers al zodanig aangepast, dan wij weer vele herinneringen
van vorige levens hebben.
Het
is niet meer vreemd daar over te spreken.
Wij
worden in onze dromen met die beelden geconfronteerd.
Dat
is wat er allemaal opengaat bij het zien van die prachtige grote bol.
Dan
voelen wij ons klein en nietig.
Wij
voelen ons weer een met die natuur.
De
maan die in de nacht ons bijlichtte.
De
maan die onze weg verlichtte.
De
maan, wie kent niet de verhalen.
Er
zijn zovele verhalen rond die maan te vertellen.
En
dat allemaal wordt weer heel levendig in onze beleving wanneer wij
die verbinding voelen.
Die
maan was altijd bij met ons verbonden.
Er
was geen elektrisch licht, de maan stond ons bij in het duister.
Die
maan was ons licht in het donker.
Hoe
ver zijn wij daarvan af gedwaald?
Het
is heerlijk om weer terug te mogen naar die verbinding.
Die
verbinding voel je nu, maar die verbinding is er altijd geweest.
Het
gevoel van die verbinding is naar de achtergrond geraakt.
Maar
met al het licht dat ons nu op Moeder Aarde aan het omringen is,
komt
dit allemaal weer naar de oppervlakte en het geeft ons een geborgen
gevoel.
De
maan geeft ons veiligheid.
Hij
waakt over ons, terwijl wij vredig mogen liggen slapen.
De
zon is er voor de activiteit.
De
maan voor de veiligheid en rust.
