Dit is de periode van wezenlijke verandering
en toch eigenlijk ook weer niet.
Wij kwamen in onze balans naar de aarde.
Wij voelen en wisten wie wij waren.
Maar toen…..
Toen kwam er een leerproces.
Wij gingen leren loslaten wie wijzelf waren en gingen ons aan
de wereld laten zien in de rol die wij op ons gingen nemen.
Wij speelden onze rol en werden van binnen verteerd.
Maar wij hadden geleerd de ander op één te zetten.
De ander een handreiking te doen.
Heb uw naasten lief “boven” uwzelf en niemand deed zijn mond open.
Vooral niet praten over je innerlijke pijn.
Innerlijke pijn moest je leren dragen en verdragen.
Dat “hoorde” bij het aardse leven.
Het waren die mensen die je dat hadden aangeleerd.
Geen universele wet had je die richting in laten gaan.
Maar de aardse wetten werden gevolgd, het universum lag
in de verwrongen handen van hen die de kerk bestuurde.
De wending terug naar de zuivere mens speelt al langer.
Eindelijk begonnen wij te voelen dat wanneer je zelf niet zuiver
was je ook niet zuiver kon handelen.
Alles werd doorzien.
Geloof, hoop en LIEfDE kwam terug in het spel en nu uitgelegd
via de universele energie.
Wie zichzelf onvoorwaardelijk lief heeft, voelt wie hij/ zij
werkelijk is.
Die zuivere mens is trots op zichzelf.
Die zal niet langer het hoofd buigen, maar zich oprichten en zich
verbinden met het licht.
Die laat zien wie hij/ zij is.
Dan kunnen onze fysieke lichamen weer stromen.
Onze lichamen gingen op slot.
De doorstroming van onze fysieke lichamen kwam tot stilstand.
Wij gingen krom van de pijn.
Wij konden niet meer verteren wat wij moesten slikken.
Wij konden ons man of vrouw zijn niet onderschrijven en de
lichamelijke kwalen waren de uitwas van ons dragen en ons zwijgen.
Water zoekt een uitweg en zal die altijd vinden.
Wij zijn watermensen en daarom leven wij in getijden.
Nu
zitten wij in een aankomende vloedgolf en die wast ons schoon
tot in alle cellen.
Ons aangeleerde gedrag heeft het niet meer voor het zeggen.
Wij zullen ons er niet direct prettig bij voelen.
Wij voelen ons nakend in het volle licht.
Hoe ons te beschermen?
Door eindelijk onze eigen zuiverheid te omarmen.
Door eindelijk te voelen wie wij werkelijk zijn.
Dan voelen wij ineens dat het niet vreemd, maar vertrouwd voelt.
Wij hebben die levens lang in ons hart gedragen en soms lagen
er ineens uitspraken op onze tong.
En toch kregen wij die nauwelijks over onze lippen.
Nu zitten wij in een vloedgolf die ons schoon wast.
De oude lagen geven geen houvast meer.
Het valt van ons af.
Daar staan wij in het volle licht als de mens die wij wezenlijk zijn.
Dat voelt vreemd en vertrouwd tegelijk.
De energie brengt ons via onvoorwaardelijke liefde naar vertrouwen.
Dan omarmen wij de mens die wij levens lang verstopt en verborgen
hebben gehouden.
Dan krijgt het fysieke lichaam weer ruimte en kan het gaan stromen.
Dan voelen wij de mens waar wij naar zochten en waarvan wij
voelden dat die in ons zat.
Cirkels worden gesloten.
Het oude wordt het nieuwe en het nieuwe is het oude.
Door onszelf te omarmen voelen wij de werkelijkheid in de
openheid komen.
Welkom in de mens die je wezenlijk bent.
Het zal je goed doen.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
