Waarom heb ik toch zo’n last van mijn keel?
Waarom is mijn hart zo onrustig?
Waarom laat mijn maag zich zo voelen?
Het zijn plekken die verbonden zijn aan die lieve vrede.
Wij horen die ander spreken en willen reageren.
Er is vaak iemand in de ruimte die je aankijkt en met de ogen
vraagt niet te reageren.
Er wordt een opmerking gemaakt en je voelt je geroepen om
te reageren, maar dan voel je dat zou zoveel onrust geven.
Je blijft stil zitten en houdt je mond.
Je hele lichaam begint te reageren.
Als kind werd het ons geleerd om ons buiten de gesprekken te
houden en niet met de grote mensen mee te praten.
Jij had daar niets te zoeken, wijsneus.
Je begon al dichte lagen in je openstaande lijfje te verzamelen.
En NU oh, die keel vraagt zoveel aandacht.
Ik blijf maar hoesten, ik ben zo moe.
Ik kan de hele dag wel slapen.
Wanneer je kon zien wat er allemaal gebeurde in je lichaam,
dan begrijp je niet dat je dit “even” tussen alles door doet.
De tijd van de lieve vrede is voorbij.
Je chakra’s worden gezuiverd en de energie zorgt ervoor dat je
er geen nieuwe lagen op kunt aanbrengen.
De woorden die niet zuiver zijn, maar gesproken worden om de
situatie niet te laten escaleren, worden niet meer ondersteund
vanuit de energie.
Je zal het merken.
Je zal ineens niet meer weten wat je wilde vertellen.
Je telefoon vraagt ineens je aandacht en onderbreekt je niet
bij toeval.
Je gaat eindelijk vrede sluiten, niet alleen met die ander, maar
vooral met jezelf.
Jij maakt jezelf tot de grootste vijand die je kan hebben.
Jij was het die jezelf altijd toesprak en jezelf tot een andere
manier van handelen dwong.
Je nam de rekening aan terwijl die niet voor je bedoeld was.
Je kon gemakkelijker overweg met jezelf dan met die ander.
Jij maakte jezelf het kind van de rekening.
Die tijd is voorbij.
Je kan niet meer doen alsof en de woorden zullen niet meer uit
je mond komen.
Je zal het als verwarrend ervaren, maar je begrijpt heel snel dat
je beschermd wordt tegen jezelf.
Jij kan je niet anders laten zien dan in de zuiverheid die je van
oorsprong bent.
Je bent niet die vijand van jezelf.
Je hebt dat masker gepakt, omdat je dacht dat het je voordelen gaf.
Je lichaam dacht er anders over, maar ja dat lichaam.
Je lichaam sloeg alles op en de doorstroming blokkeerde.
Ja, ook daar kon je nog mee leven……..
Je wordt ontdaan van de grootste vijand die je jezelf hebt aangemeten.
Die tijd van acteren is voorbij.
De rol is vervallen, die voorstelling wordt nooit meer vertoond.
Het lijkt iets kleins, maar de impact geeft een wezenlijke verandering
in onze manier van met elkaar en met jezelf omgaan.
Wij zijn belangrijke drempels overgegaan.
De tijd van de lieve vrede is voorbij.
De tijd van de werkelijke vrede is aangebroken.
Het licht heeft gewonnen.
Ook in onszelf.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
