Het jaar loopt ten einde
En weer zeggen wij tegen onszelf, het was een bijzonder jaar.
Het was een bewogen jaar.
Het was een jaar waarin en het duister zijn eigen rol speelde.
Het was een jaar waarin wij de kracht van het licht te zien kregen.
Het was een jaar waarin wij onszelf verder ontwikkelden.
Wij zijn dit jaar sterk veranderd.
Wij zijn vasthoudender geworden in het volgen van ons eigen waarheid.
De vele barsten hebben grote openingen gevormd, waardoor het
licht met de dag sterker kan stralen.
Wij zijn niet meer die wij waren.
Juist aan het einde van een periode is het goed om even om te kijken.
Even te zien waar wij vandaan kwamen.
Dan voelen wij, dat onze eigen kracht zoveel sterker is geworden.
Het is zeker geen gemakkelijk jaar geweest.
En juist daardoor zien wij dat wij ons aan het ontworstelen zijn gegaan.
Hadden wij het gevoel dat wij tegen de grond werden gedrukt,
dan voelen wij nu dat wij recht op zijn gaan staan.
Daar is veel werk voor verzet.
Het was een jaar van hard werken.
Regelmatig horen wij onszelf zuchten en verzuchten, maar….
Wij weten niet van opgeven.
Wij lassen een pauze in om in alle rust bij te komen en op
krachten te komen en gaan verder aan het volgende stuk.
Wanneer wij naar de achter ons liggende periode kijken, dan zien
wij dat het licht heeft overwonnen.
Het was een periode van “gevecht” tussen duister en licht.
Iedere keer kwamen wij er doorheen.
Iedere keer kwamen wij er sterker uit.
Wat is er veel in ons veranderd.
Dat is het mooie van terugkijken op een periode.
Wij zien duidelijk onze vooruitgang.
Dat geeft ons moed en kracht om door te gaan.
Wij zien dat het licht aan het einde van de tunnel met ons
verbonden is.
Wij zien dat wij het einde van de tunnel naderen.
Wij voelen dat het licht met ons verbonden is.
DAT licht “trekt” ons aan en leidt ons naar buiten.
Buiten
de tunnel en naar binnen, naar onze eigen zuivere kern.
In onze stiltes wordt het steeds duidelijker.
Wij zijn groots en dat wil gezien worden.
Het licht staat op verder doorbreken.
Het voelt als grote kerstbomen die ontstoken gaan worden.
Wij voelen de verwondering.
Wij voelen bewondering.
Het
licht is verbonden met het goddelijke in onszelf.
Wij dragen de goddelijke vonk in ons.
Wij worden gekoesterd en gekend.
Onze namen zijn gekend.
Het is aan ons om dat weer tot ons eigen licht en hart door
te laten dringen.
Het licht is krachtig en werkt in ons.
Het licht dat verbonden is met die oneindige en onvoorwaardelijke
liefdesbron.
Wij voelen het soms gloeien in onszelf.
Wij zijn verlicht en de laatste lagen maken zich los.
Het
is een tijd om reflectie.
Het is een tijd van verwondering.
Het is een tijd van onvoorwaardelijke liefde.
Dat kan alleen maar vrede brengen.
Dat voelen wij en daardoor weten wij dat het er is.
Wij wilden op dit moment op aarde zijn.
Op aarde werd een ware strijd geleverd.
Niet alle zielen hadden de kracht om dit op aarde te uit te werken,
Zij gingen bij ons vandaan en gingen verder aan de andere
kant van de sluier.
Wij doen het niet alleen.
De sluier wordt dunner en wij gaan ervaren dat zij nog
bij ons zijn.
Wij werken aan alle kanten om licht, liefde en vrede op
aarde te brengen.
Een bijzondere periode staat op doorbreken.
Voel het en weet het.
Je bent hier niet bij toeval.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
