Niets is wat het lijkt.
Dat maakt het meteen zo lastig.
Alles kan op verschillende manieren uitgelegd worden.
In ons twijfelen is dat verschil goed te voelen.
Dit verschil is ook te voelen bij overbelasting.
Wie zal je te vertellen wat je doen moet?
Wie zegt dat je het op die of die manier moet doen?
Wij leren om niet meer naar de ander te luisteren,
maar naar onszelf.
Dus wie geeft je een opdracht?
Dat doen wij zelf.
Net als bij twijfel, is het duidelijk te voelen wat de verschillen zijn.
Geef je je denken nog veel ruimte, dan zal je voelen dat je
steeds vermoeider raakt.
Wij zijn aan het doorstromen van het oude naar het nieuwe.
De nieuwe mens leert oude, aangeleerde vaardigheden, los te laten.
Doordat je je zo vermoeid voelt, ga je gemakkelijker loslaten.
Je kan niet meer, je wil niet meer.
Dus ga je veranderen en loslaten.
Het leven gaat over van het maken van proefwerken,
naar het spelend vormen van een levenspuzzel.
Je hart is de verbinding.
Het universum kijkt altijd met je mee.
Het universum kent het volgende stukje van je puzzel.
Wanneer je aan het volgende stukje toe bent,
zal je merken dat je aandacht langzaam naar het stukje wordt
getrokken.
Je zal je blij en verheugd voelen dat je zo snel je stukjes kunt
vinden.
Het universum glimlacht om die blijheid.
Je energie wordt spelenderwijs verhoogd.
Niets vermoeiend, heerlijk.
Je voelt je vleugels op je rug onrustig worden.
Je voelt dat er meer beweging in je komt.
Waarom?
Je doet je eigen dwangbuis uit die je in oude leven alleen maar
sterker aangetrokken hebt.
Vanwege een bedachte veiligheid wilde je die zo strak mogelijk
om je heen voelen.
Je keek naar veiligheid, maar vergat belemmering.
Dat die belemmering ons uitputte, daar kwam je denken niet
mee voor de dag.
Nu is alles speels en licht.
Wij leren onze eigen strengheid ombuigen naar on-voorwaardelijke
liefde.
Die liefde is overal.
Die liefde verzacht alles.
Door je bewust in die zachtheid te bewegen, zal alles transformeren.
Door die snelle stroming van energie, wordt alles zachter en gemakkelijker.
Het is de overstap van denken naar voelen die het lastig maakt.
Het universum kent dit stukje overgang en helpt zoveel als
dat wij dat toestaan.
Klop en er zal open gedaan worden.
Vraag en er zal geantwoord worden.
De actie ligt bij ons.
Wanneer je dacht dat je je eigen controle “kwijt” zou raken,
niets is minder waar.
Wij worden ons bewuster van het nemen van onze beslissingen.
Een beslissing is een verandering of een stapje verder gaan.
Wij zijn onze eigen scheppers en alleen onze eigen beslissing
kan ons naar een volgende stap brengen.
Het universum kijkt liefdevol mee en overziet waar je mee
bezig bent.
Dat OVERzicht van het universum is veiligheid voor ons.
Het universum kent je lessen die je nog te gaan hebt.
Denk niet te zwaar, je bent in de nieuwe wereld.
Dat is een verlichte wereld en opdrachten hebben te maken
met het liefdevol omgaan met jezelf.
Laat los en ontvang.
Het spel is gevoel van overgave.
Het is een spel van verbinding met het AL.
Je voelt het en je weet dat je dit spel van THUIS kent.
Het komt allemaal naar boven.
Cirkels worden gesloten.
Welkom in de wereld van licht, liefde en ontspanning.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
