Zo
gaat het steeds in dit proces.
Het
is steeds niet wat het lijkt.
Je
"denkt" er gebeurt dat....
en
het blijkt dat er dat gebeurt......
Zo
zie je dat wij nog steeds verbonden zijn met ons "oude"
denkproces. Wat natuurlijk ook niet vreemd is.
Wij
hebben levens lang op dit manier gefunctioneerd.
En
nu is het de kunst om juist dat denken, dat ons veel veiligheid en
overleving heeft opgeleverd, los te laten en naar waarnemen te gaan.
Niet
denken, maar waarnemen.
Zien
wat er gebeurt.
Voelen
wat er aan de hand is.
Vooral
niet denken, want dat leidt ons af van het proces.
Steeds
weer voelen en je verbinden met dat gevoel.
Waar
herken ik dat gevoel van?
Waar
heb ik dat gevoel eerder gehad?
Ja
natuurlijk dat is ook een vorm van denken.
Maar
je gebruikt je denken niet voor een probleemoplossing.
Je
neemt waar en verbindt door je beelden te schouwen.
Voelen
wat die beelden jou te vertellen hebben.
Voelen
waar je dat gevoel van die beelden eerder gevoeld of gezien hebt.
Dan
word je op die manier op een spoor gezet en dat is dan je aanwijzing
om dat gevoel te gaan volgen.
Dat
is de helpende hand van je begeleider die je dat beeld aanreikt. Jij
hebt een vraag in je hoofd en ineens zie je een beeld verschijnen. Je
denkt dat je aan iets denkt, maar dat is niet zo. Je wordt geleid
naar een beeld dat je begeleiders willen dat je herkent, zodat je
verder kan met je eigen pad.
Het
leidt je van beeld naar beeld.
Door
je denken te stoppen zie je die beelden heel snel aan je voorbij
trekken.
Dus
laat het probleemoplossend denken los en je wordt naar een nieuwe
manier van veiligheid gebracht.
Je
begeleider houdt zo intens van je dat daarmee ook een vorm van
bescherming hebt, die je in de oude vorm, via je denken kon bereiken.
Het
is allemaal heel boeiend.
Neem
de rust en de ruimte en ga op ontdekking in jezelf.
Namasté
Martha Krul
