Wij zijn tezamen met Moeder Aarde
verhoogd in trilling. Wij volgen dat op mijn pagina iedere dag.
Hebben er als het ware naar toe geleefd. Maar toen was het zo ver en
wat kan ik dan verwachten. Mensen merkten dat ze dingen anders waar
zijn gaan nemen. Vooral het licht dat zo sterk aan intensiteit
toeneemt, wordt gezien. De contouren van plaatjes in de natuur zijn
scherper. Ook dat wordt wel gezien. Maar wat betekent het allemaal
voor ons als mens.
De trillingen zijn hoger. Een hogere
trilling draagt veel intenser. Wij zijn transparanter in onze
trilling. Je kan het vergelijken met een olifant, de mens uit oude
trage trilling. (Sorry voor deze vergelijking, ik heb heel intense
bewondering voor de olifant. )Wanneer die olifant een klap krijgt,
trilt zijn lichaam minder. Wanneer wij nu naar onszelf kijken in die
hogere trilling dan zijn wij meer de vlinders aan het worden. Die
zijn veel kwetsbaarder. Dat is niet moeilijk om je daar een
voorstelling van te maken.
Een zware toon die tegen een dikke
drilpudding komt, komt niet zo gemakkelijk naar binnen. Een hoge
trilling tegen een kristallen glas heeft een heel ander effect. Het
zijn een beetje manke vergelijkingen, maar je zal nu zeker begrijpen
wat ik ermee bedoel.
Dat houdt dus in dat wij veel
gevoeliger zijn voor prikkels die wij opvangen. De prikkels komen
“harder” binnen en worden letterlijk intenser gevoeld. Dat is een
hele belangrijke verandering in ons waarnemingsproces.
Maar de afgescheidenheid van ons als
mensen is ook veranderd.
Wij functioneren niet meer als
afgescheiden mensen. Ieder voor zich.
Nee, wij zijn nu letterlijk een
collectief en daar ben jij en ik onderdeel in. Dat hebben wij altijd
als een liefdevolle utopie gezien. Wij hebben daar al heel lang over
gesproken, maar dat is nu een waarheid geworden. Dat heeft veel
impact.
Wij zijn en komen allemaal vanuit
dezelfde bron. Wij zijn gelijkwaardig aan elkaar. Wel verschillend,
maar nu verschillende mensen in een totale eenheid.
Dat geeft verandering in ons
gevoelsleven. Dat knaagt aan ons veiligheidsgevoel.
Nee wij geven onze eigenheid niet op.
Wij zijn juist een bijzonder onderdeel in het grote orkest dat alleen
een mooi stuk kan spelen wanneer ieder zijn EIGEN partij speelt. Maar
hier zien wij wel wat dat samenspelen oplevert. Een enkele fluit, een
enkele viool klinkt heel anders dan een groot orkest. Welnu het gaat
dus niet meer over die afzonderlijke instrumenten al behouden die wel
een belangrijke rol, maar het gaat nu om het totale orkest.
We kunnen het ook vergelijken met de
waterdruppel in de oceaan. Iedere waterdruppel heeft de eigenschap
van het water van die oceaan. Door ons allemaal als waterdruppels in
die oceaan te zien, voelt het als een waar mierennest. Alle miljoenen
waterdruppels krioelen door die oceaan. Dat geeft veel onrust. Die
onrust geeft veel prikkels en daar kunnen wij niet zo goed tegen.
Door je nu onderdeel van die totale grote oceaan te voelen, vallen
alle waterdruppels weg en vormen wij samen (net als het orkest) een
geheel. Dat geeft een weldadige rust en heel veel minder prikkels.
Wees niet bang om je eigenheid op te
geven. Dat doe je in feite ook niet. Maar nu gaan wij samen een
prachtig orkest vormen en iedereen laten genieten van het prachtige
samenspel. Genieten voor het orkest, maar ook voor de mensen die
komen luisteren. Niet alleen op aarde is dit orkest te beluisteren.
De wisselwerking tussen de aarde en het universum wordt ook steeds
sterker. Wij werken met elkaar en door elkaar. Speel je eigen
instrument en geniet van het samenspel.
